Column Harry Starren: Boos
maart / april 2019 Actualiteit
Mijn coach die in de hemel woont en zich mijn vader noemt, zei altijd tegen mij (ik was een jongen nog, en zijn hoop in bange dagen) dat ik mijn boosheid moest gebruiken. ‘Ten goede’, zei mijn vader dan, ter vermijding van ieder misverstand. Ik versta die woorden, lang nadat hij afstand heeft genomen, nog altijd helder. Ik denk dat ik hem, met het verstrijken van de tijd, steeds beter ga verstaan. Een goede coach, dat is mij nu gebleken, kan een leven lang mee. Hij hoeft er zelf niet voor te leven. Woede, hoe zit het daar eigenlijk mee? Woede komt voort uit frustratie. Als de dingen niet gaan zoals je wilt. Dan worden we boos en als we het opgeven: ook nog eens verdrietig. Soms worden we het voor de zekerheid meteen maar alle twee. Boze mensen schrikken ons af. Ze boezemen ons vrees...
