Marinda Vis
Tijdens de opleiding Voeding en Diëtetiek kwam Marinda erachter waar haar hart lag: schrijven. Daarnaast...
Zo af en toe wil de redactie van The Optimist iets nieuws proberen. Eerder gingen wij bijvoorbeeld tien avonden offline. Maar wat werd de nieuwe uitdaging? Redactielid Marinda Vis koos ervoor om een maand lang plantaardig eten.
Een hele maand lang vegan eten. Geen dierlijke producten dus, zoals vlees, vis, kaas en melk. Maar ook alle andere dierlijke allergenen, zoals melkpoeder en ei die in veel producten verstopt zitten, vermeed ik.
Beginnen met puzzelen
Met twee vegetariërs/parttime veganisten op de redactie, zijn we een vrij groen team. Vlees of vis nam ik praktisch al nooit mee naar kantoor. En ik moet bekennen dat mijn lunch al vaak helemaal plantaardig was. Vaak stonden dan ook goed gevulde wraps met couscous, gegrilde kikkererwten en sla op het menu. Op kantoor was het dan voor mij ook niet een hele uitdaging om een maand lang plantaardig te eten. Thuis en buiten de deur was dit alleen een ander verhaal.
Een echte vleeseter
Mijn vriend, een echte vleeseter, had meer moeite met mijn challenge dan ik. Ik keek juist uit naar de challenge en had er zin in. Mijn doel was ook om op deze manier meer groente en fruit te eten. Met een drukke, stressvolle periode achter de rug was mijn weerstand namelijk niet optimaal. Daarnaast ben ik zelf niet een enorme vleeseter, dus het leek me mooi om nog een stapje verder te gaan.
Een goede voorbereiding is het halve werk
Natuurlijk is het wel handig om de ‘vegan challenge’ goed voor te bereiden. Omdat ik al niet veel vlees eet en niet vies ben van peulvruchten, was dit niet heel lastig voor mij. Eet je wel veel vlees, dan raad ik aan om je goed in het plantaardige voedingspatroon te verdiepen. Wat mag je niet en wat mag wel? Hoe zorg je voor voldoende variatie? Ook is het belangrijk goed naar de etiketten te leren kijken. Ik had dan ook een lijstje in mijn telefoon staan met alle E-nummers (klik hier voor de lijst) die ik niet mocht. Want naast de bekende allergenen zoals melk en ei, zijn er ook bepaalde E-nummers die je als veganist niet wilt binnenkrijgen.
Ik vond opnieuw mijn passie
Het speurwerk zorgde ervoor dat ik meer te weten kwam over voedingsmiddelen. Ook bracht ik meer variatie in mijn voedingspatroon. Ik vond het leuk om nieuwe gerechten uit te proberen en kreeg eigenlijk een beetje de passie terug die ik deels was kwijtgeraakt: koken. Ik maakte gerechten die ik al lang niet meer had gemaakt, van curry tot vegan chili en van lekkere salades tot smoothies. Door de verse producten die hier in gingen kreeg ik alle belangrijke voedingsstoffen binnen.
Dit vond ik het lastigst
Toch was het niet allemaal even makkelijk. Zo heb ik gemerkt dat buiten de deur eten best lastig kan zijn. In grote steden als Den Haag en Amsterdam heb je veel opties om vegan te eten, maar in kleinere plaatsen is dit lastig. Ook vond ik het lastig om tijdens verjaardagen taart en hapjes af te slaan, ik voelde me dan toch wel wat bezwaard. Om het makkelijk te houden nam ik dan ook vaak mijn eigen bakje met eten mee als ik ergens naartoe ging of bij iemand ging eten. Zo hoefde de persoon geen rekening met mij te houden en kon ik me aan mijn uitdaging houden.
En na de challenge…
Ik ben van mening dat iedereen moet eten waar hij of zij zich goed bij voelt, voor mij is dit een beetje van alles. Vlees heb ik absoluut niet gemist en thuis zal ik dit dan ook niet vaak voor mezelf maken. Ook vond ik na de challenge de dingen die ik niet mocht opeens anders smaken – minder lekker. Kon ik eerder nog genieten van een kaasstengel, nu smaakte deze opeens niet meer. Is mijn smaak anders geworden? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat onbewerkte producten mij na de challenge beter smaken.
Heb jij nog een leuke challenge voor de redactie van The Optimist? Laat dit dan weten via de reacties en wie weet gaan wij de uitdaging aan.
Lees ook in de Daily:
> De eerste vrouw die is toegelaten tot de opleiding tot marinier
> Is moai de sleutel tot geluk?
Reacties
7 reacties op “Ik at een maand veganistisch. Dit is wat er gebeurde”
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Wat stoer dat je dit een maand geprobeerd hebt! Ik ben zelf al heel lang vegetarier, en parttime veganist. Maar vind het nog wel lastig om helemaal over te schakelen. Hoeft voor mij ook niet perse. Maar waar ik benieuwd naar ben is de lijst met e-nummers waar je het over had. Zou je de lijst met e-nummers misschien kunnen delen? Op die manier kan ik een heleboel sluipproducten vermijden. Alvast bedankt.
Hi Sanne,
Bedankt voor je leuke reactie en goed dat je zo bewust bezig bent!
De lijst die ik gebruikte kwam van de Nederlandse Vereniging voor Veganisme (https://www.veganisme.org/voeding/voedingsstoffen/e-nummers/). Soms weet je nog steeds niet helemaal waar je aan toe bent. Er zijn namelijk ook E-nummers die van dierlijke oorsprong kunnen zijn, maar het vaak niet zijn. Dit maakt het dan wel weer lastig. Ik probeerde dan via internet toch te achterhalen of bijvoorbeeld de wraps met een bepaald E-nummer echt vegan waren.
– Marinda
MirandaSuper dat je deze uitdaging aanging. Heb hem zelf ook een 10 tal jaren geleden gedaan. Er is veel herkenbaar. Waar ik nog steeds enthousiast over ben is het vedische kookboek van de Hari Chrisna. Kan je zo bij hen bestellen. Mijn vlees etende gasten, kinderen en kleinkinderen vinden het heerlijk. Nu ben ik begonnen om mijn kleinkinderen van 10 en 12 jaar ( we hebben eerst de indoneschische keuken gedaan) de Vedische keuken (Indiaas vegetarisch) te leren. Maandag middag is kookles en we koken voor 9 personen. Iedereen happy waar ik zelf ook tegenloop is: Het moeilijk kunnen weigeren van gebak. Het voelt vaak onbeleeft. En het is vaak makkelijker om het te nemen dan nee te zeggen. Daar wil ik nog wel tips voor.
Miranda, super dat je deze uitdaging aanging. Heb hem zelf ook een 10 tal jaren geleden gedaan. Er is veel herkenbaar. Waar ik nog steeds enthousiast over ben is het vedische kookboek van de Hari Chrisna. Kan je zo bij hen bestellen. Mijn vlees etende gasten, kinderen en klein kinderen vinden het heerlijk. Nu ben ik begonnen om mijn kleinkinderen van 10 en 12 jaar (we hebben eerst de Indonesische keuken gedaan) de vedische keuken (Indiaas vegetarisch) te leren. Maandagmiddag is het kookles, en we koken voor 9 personen. Iedereen Happy.
Waar ik zelf (nog steeds) tegenaanloop is: Het moeilijk kunnen weigeren van gebak. Het voelt vaak als onbeleefd. En het is vaak veel makkelijker om het te nemen dan om nee te zeggen.
Daar wil ik nog wel tips voor.
Heel moedig om een maand lang dit te ondernemen. Maar de meerwaarde van veganistisch eten ontgaat mij geheel. Zou je dan aan de gevolgen iets merken? Ook daar geeft het artikel geen antwoord op. Het is ‘best lastig’ met buiten de deur eten en op verjaardagen. Tja, dat is wel erg voor de hand liggend.
Wat leuk dat jij ook deze uitdaging bent aangegaan Andrea!
Goed om te horen dat je vleesetende gasten dit heerlijk vinden en wat leuk dat je met je kleinkinderen kookt!
Heel herkenbaar dat het onbeleefd voelt als je bijvoorbeeld een gebakje afslaat.
Een tip is om het bijvoorbeeld van te voren al aan te geven en uit te leggen waarom. Hierdoor wordt het voor de ander makkelijker om te begrijpen en weten ze dit voor een volgende keer ook.
Veel succes en heel veel plezier met het koken!
– Marinda
Bedankt Chris. Ik vond het interessant om een stapje verder te gaan en vond dit daarnaast een prima manier om meer groente en fruit binnen te krijgen.
De gevolgen die deze uitdaging voor mij had is dat ik meer over eten te weten kwam, het leuker vond om in de keuken te staan, inderdaad meer groente en fruit at en meer kon genieten van wat ik at. Dit heeft natuurlijk ook weer (een positieve) invloed op hoe je je voelt.
Het is inderdaad voor de hand liggend, maar ook heel jammer, dat het lastig is om buiten de deur te eten als je plantaardig eet. Ik hoop (en verwacht) dat dit wel steeds makkelijker zal worden.
– Marinda