Column: Gender

De NS heeft het over reizigers, de Hema verkoopt alleen nog kinderkleding en de gemeente Amsterdam spreekt aan met ‘beste Amsterdammers’. Ook in Nederland dringt het besef steeds meer door dat iemands biologische geslacht eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is. Toch wordt al deze organisaties verweten dat ze overdreven politiek correct zijn, met hun genderneutrale aanspreekvormen. Want zoveel transgender, gender fluïde en non-binaire mensen zijn er toch niet? Dat dacht ik ook. Totdat ik er met één ging samenwerken. Ze zijn overal, ze zeiden alleen vroeger niets.

Mijn collega weet zelf ook nog niet zo goed wie ze is. Ik zeg ‘ze’ want haar biologisch geslacht is vrouw. Zo staat ze ook bij de gemeente bekend. Maar er zijn dagen dat ‘ze’ liever ‘hij’ is. Ze is gender-fluïde. Sommige dagen voelt ze zich man, andere dagen vrouw. Dat was in het begin best een beetje lastig. Hoe spreek je bijvoorbeeld in de verleden tijd over iemand die nu man is, maar toen vrouw was? Zeg je dan toch zij? Is dat niet beledigend? Als je een aanmeldformulier invult voor haar, maar ze is die dag een man wat kruis je dan aan? Man? Vrouw? Ik zou die dagen heel graag willen dat ik een vakje ‘anders’ kon aankruisen.

Gelukkig is ze heel open over haar gender. Ik zeg hier bewust niet geslacht, want dat is biologisch. Gender is psychologisch. Er zijn heel wat dagen geweest dat ik haar maar gewoon vroeg wie ze die dag was. Ik kon het vaak niet zien. Inmiddels wel. Het is subtiel, maar ik zie het. De blik in de ogen, lichaamshouding of kledingkeuze van de dag. Het draagt allemaal bij aan een soort onderbuikgevoel. Vandaag is ze…. man. Maar als ik het niet weet vraag ik het nog steeds.

Maar waarom is dat eigenlijk belangrijk? Waarom zouden we iedereen niet gewoon als mens zien, in plaats van in zijn/haar hokje? Als zogeheten cis-vrouw (met een gender en geslacht die overeenkomen) pas ik er wel in. Maar mijn collega totaal niet. Zij moet vrijwel elke dag uitleggen hoe het zit en moet maar gewoon leven met dat oncomfortabele gevoel dat ik ook zou hebben als ik plotseling met ‘meneer’ zou worden aangesproken. Dan zijn neutrale woorden toch ook gewoon lekker makkelijk? The Optimist heeft het trouwens over ‘beste lezers’ en spreekt u aan met uw naam. Daar ben ik best trots op. Maar zelfs als ik dat niet zou zijn, scheelt het in elk geval sociale blunders.

Wat vindt u van de genderdiscussie in Nederland?

Door Lisette Weber-Ziere

Lisette Weber-Ziere (Eindhoven, 1984) is sinds kort redactielid van The Optimist. Ze is getrouwd en moeder van een dochter. Haar belangrijkste aandachtsgebieden zijn de Nederlandse gezondheidszorg- en wellnessbranche. Naast haar werk voor The Optimist heeft ze een eigen bedrijf en werkt ze als gastredacteur voor diverse online media. In haar vrije tijd maakt Lisette graag foto’s.

Ook in de Daily van vandaag:
> Verpleeghuisbewoners kunnen onnodig medicijngebruik minderen
> Het verrassende effect van noten