Vijfentwintig jaar geleden verscheen het onderstaande artikel in ons tijdschrift (toen nog Ode genaamd). Nu, anno 2020, in een tijd dat de wereld getroffen wordt door het coronavirus, lijken de woorden uit 1995 nog steeds actueel. Daarmee willen we niet de tijdloosheid van ons magazine onderstrepen, maar de worsteling van de mens met de natuur. Het goede nieuws is dat de wetenschap grote stappen heeft gezet en dat we met enig optimisme vooruit mogen kijken. Maar optimisme moet wel gefundeerd zijn; dat is ook een les. [su_box title=\"Uit: Ode, 1995\" box_color=\"#AF0728\" radius=\"0\"]‘Het is nauwelijks 25 jaar geleden dat de toenmalige minister van volksgezondheid in de Verenigde Staten het Amerikaanse Congres vertelde dat de tijd was gekomen om het boek van infectieziekten te sluiten.’ Dit staat in een artikel van de Harvard-werkgroep met betrekking tot nieuwe en weer opkomende infectieziekten in The Ecologist (januari/ februari 1995). De jaren zeventig gaven aanleiding tot dit optimisme. Tuberculose, polio en andere gevaarlijke infecties waren in het Westen onder controle gebracht. Een gezonde toekomst gloorde en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) kondigde vaccinatiecampagnes aan om dat succes wereldwijd te herhalen. Zover is het niet gekomen. Tegenwoordig sterven nog steeds meer mensen als gevolg van infectieziekten dan door