Overal wonderen

Ik heb altijd al een bijzondere interesse gehad in geloof en spiritualiteit. Als kind groeide ik op zonder geloof. Mijn ouders zijn niet kerkelijk en ik ging naar een openbare basisschool. Bidden had ik nog nooit gedaan. Pas op mijn –  katholieke – middelbare school kwam ik in contact met geloof. In het vak levensbeschouwing leerde ik over de verschillende stromingen binnen het christendom en er werden er een paar uurtjes besteed aan andere geloven zoals het jodendom en islam. Boeddhisme en hindoeïsme kregen nog minder aandacht. Toch was het hek van de dam. In de plaatselijke bibliotheek verslond ik meters boeken over theologie en als puber zocht ik zelfs het internet af naar informatie over de spannende taboe-geloven zoals wicca en satanisme. Het bewijs voor elk geloof lag uiteindelijk steeds besloten in één ding: wonderen.

Toen ik begon met mijn studie kwam ik steeds meer in contact met andere geloven. Langzaam begon ik me af te vragen wat ik zelf nou eigenlijk geloof. Ik wist veel van de verschillende geloven, maar was zelf eigenlijk nergens aanhanger van. Toch voelde ik me het meest aangetrokken tot het katholicisme. Ik bezocht een introductiecursus van de lokale katholieke kerk om meer te leren over de inhoud van het christendom en de vormen van geloof. Dat leidde uiteindelijk tot een ‘wonder’: de ongelovige bekeerde zich. Voor mij is mijn geloof een manier om mijn spiritualiteit te beleven. Niet de beste of de enige, maar gewoon de manier die ik het fijnst vind. Anderen hoeven die mening niet te delen.

Een belangrijk gedeelte van de abrahamistische geloofsleer is het wonder. De bijbel, koran en torah staan vol met wonderen. De maagdelijke geboorte van Jezus, Mozes die de Rode Zee deed splijten en Mohammed die de maan in tweeën brak, om er maar een paar te noemen. En ook in deze tijd erkent de kerk met enige regelmaat nog wonderen en zijn er tal van gebedsgenezers. In Nederland hebben we Titus Brandsma, die in 1985 zelfs zalig werd verklaard nadat een vrouw wonderbaarlijk genas toen zij tot hem had gebeden. De verwachting is dat hij op korte termijn heilig wordt verklaard.

Maar ook andere geloven kennen wonderen. Boeddha en de hindoeïstische goden verrichtten wonderen en worden gedankt voor genezingen in deze tijd. Maar wonderen zijn meer dan verschijningen van Maria, mensen die buiten hun lichaam treden of plotseling bovenmenselijke krachten hadden. Wonderen zijn overal. De pracht van een zonsondergang, de geur van de zee of de eerste lach van je (klein)kind zijn misschien wetenschappelijk verklaarbaar, maar laten toch zeker een gevoel van verwondering achter.

Ook ik maakte een wonder mee. De geboorte van onze dochter. Als er ooit iets is dat een mens kan overtuigen van wonderen is het wel een kindje. Plotseling is daar dat mensje dat je hele leven overneemt. En ook nu – zeven jaar later – verwonder ik me nog regelmatig over dat kleine, wonderbaarlijke meisje. En tijdens een wandeling in de Franse Alpen deze zomer voelde ik me heel verbonden met de natuur. Dat is toch eigenlijk ook heel wonderlijk?

Wilt u meer artikelen uit het magazine over wonderen lezen?
> Geloof in wonderen
> Zingeving
> Don Basilio en het klaslokaal
> Dé inspiratiebron voor vele auteurs: Een cursus in wonderen
> ‘Ik neem mezelf waar in verwondering’
> De Stille Kracht van Kamperfoelie