Stel je voor dat een jongen om wie je geeft dat ene examen maar blijft uitstellen. Als hij niet slaagt voor de toets kan hij niet naar de universiteit en dat zou enorme gevolgen hebben voor de rest van zijn leven. Als alle positieve aanmoediging niet werkt, zou je je strategie kunnen veranderen. Je zorgt dat hij zich schuldig gaat voelen, of zich zorgen gaat maken, of bang wordt. Hij maakt zich daardoor zoveel zorgen dat hij eindelijk begint te studeren. Soms is de enige manier om iemand te helpen een wrede of nare tactiek. De ‘helper’ voelt zich daar al gauw schuldig over en heeft het gevoel dat hij iets fout heeft gedaan. Recent onderzoek uit de Britse stad Liverpool heeft die gevoelens nu bestudeerd. De meeste mensen stellen positieve emoties gelijk aan positieve gevolgen. Onderzoek ondersteunt die gevolgtrekking ook. Er is al heel veel onderzoek gedaan naar ‘interpersoonlijke emotieregulatie’, de manier waarop de een de gevoelens van de ander kan beïnvloeden. Onderzoeken tonen aan dat we het creëren van positieve gevoelens bij de ander en het verminderen van negatieve emotie waarderen. Maar andere onderzoeken tonen ook aan dat het nuttige gevolgen kan hebben als we negatieve emoties losmaken.