De medische denkwereld is doortrokken van een militaire manier van denken. Het wordt tijd dat we shock and awe vervangen door een gezonder en vrediger model. DOOR DANA ULLMAN Het gedachtengoed van de soldaat en dat van de arts vertonen verrassend veel overeenkomsten. Het is geen toeval dat dokters trots verkondigen dat ze ziekten gaan bestrijden, zullen vechten tegen pathogenen, infecties te lijf zullen gaan en de oorlog verklaren aan kanker. Geneeskundigen zijn kennelijk zo verknocht aan deze militaire denktrant binnen de artsenij, dat het ons niet hoeft te verrassen dat ze ook aanvallen uitvoeren op andere, meer holistische behandelmethoden die niet zo militaristisch overkomen. Doktoren kiezen er meestal voor om het lichaam te onderwerpen aan shock and awe. Zo’n vakkundige aanval houdt in dat ons meest geavanceerde technische wapentuig wordt ingezet, inclusief de nieuwste pijnstillers, antibiotica en middelen voor chemotherapie. Een militaristische benadering krijgt bij de medici voorrang boven andere strategieën die erop gericht zijn om de gezondheid te herstellen door een bundeling van krachten, zodat het lichaam zijn eigen afweer kan versterken. Er bestaat een kleine minderheid van doktoren die een afwijkende mening verkondigt en voorstellen doet om de behandelingen minder ingrijpend te maken, maar hun stem wordt