Stelt u zich voor: u raakt kwetsbaar, ligt vastgebonden in bed en mag niet meer naar buiten. Uw enige contact met de buitenwereld is een verpleger die voor u zorgt en u af toe naar de wc begeleidt. Dit is geen scene uit de film Misery uit 1980, maar de hedendaagse realiteit voor veel mensen met dementie. In Nederland zijn we al goed op weg om dit soort situaties te voorkomen. Verpleeghuis De Hogewey in Weesp is hierin koploper. Samen met zijn collega’s Janette Spiering en Yvonne van Amerongen, laat Eloy van Hal al sinds 1993 zien dat de dementiezorg anders kan. ‘Wij besloten het traditionele verzorgingshuis figuurlijk – en uiteindelijk ook letterlijk – af te breken. Breken met het instituut.’ Bij een traditioneel verpleeghuis denkt u misschien aan een bijna Oost-Duits gebouw: betonnen gevels, lange gangen en tot de nok toe vol met verwaarloosde ouderen. Een plek waar je niet dood wilt worden aangetroffen. ‘Jij, ik en iedereen wil eigenlijk helemaal niet naar een verpleeghuis. Het is helemaal niet goed voor ons, en zeker niet voor mensen met dementie, om in een onbekende omgeving te wonen. Dat roept alleen maar stress, verbijstering en irritatie op.’ Wonen met leefstijl Daarom