De achterstand van de Nederlandse biologische landbouw David Jonckheer | 10 september/oktober 1996 issue Nederland heeft zich de laatste decennia ontwikkeld tot een centrum van schier onuitputtelijke landbouwkennis en dat heeft tot veel goeds geleid. Per hectare worden hier de grootste opbrengsten van Europa behaald. De smaak van de Hollandse tomaat mag nog ter discussie staan, de productiviteit vande tomatenteelt is onovertroffen. En Hollandse bloemen vliegen de hele wereld rond. Maar deze kennis bracht meer. Koeien eten tegenwoordig slachtafval van schapen. Landbouwproducten worden met chemicaliën bewerkt. De gemiddelde melkproductie per koe is sinds 1960 met 55 procent (!) gestegen. En 600.000 koeien hebben één en dezelfde vader: superstier Sunny Boy. Het agrarisch succes bracht ook de bio-industrie, het mestprobleem, een varkensoverschot en de gekke koeien-ziekte. Het Duitse tijdschrift Esotera (juni 1996) bericht over de waanzin van die zogenoemde BSE-affaire. Jaren geleden al werd bij koeien in Engeland de ziekte BSE geconstateerd. Zolang alleen dieren stierven bleek ingrijpen niet nodig. Velen landbouwdeskundigen waarschuwden voor de gevolgen maar geld bleek toen nog belangrijker dan gezondheid. Zelfs toen de ziekte bij mensen werd geconstateerd en er enkelen van hen stierven, duurde het maanden voordat de Europese autoriteiten durfden in te grijpen. De gekke