‘Het is nauwelijks 25 jaar geleden dat de toenmalige minister van volksgezondheid in de Verenigde Staten het Amerikaanse Congres vertelde dat de tijd was gekomen om het boek van infectieziekten te sluiten.’ Dit staat in een artikel van de Harvard-werkgroep met betrekking tot nieuwe en weer opkomende infectieziekten in The Ecologist (januari/ februari 1995). De jaren zeventig gaven aanleiding tot dit optimisme. Tuberculose, polio en andere gevaarlijke infecties waren in het Westen onder controle gebracht. Een gezonde toekomst gloorde en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) kondigde vaccinatiecampagnes aan om dat succes wereldwijd te herhalen. | 3 juli/augustus 1995 issue Zover is het niet gekomen. Tegenwoordig sterven nog steeds meer mensen als gevolg van infectieziekten dan door kanker of hart- en vaatziekten. Erger nog: de WHO geeft toe dat een ziekte als tuberculose, die bedwongen leek, in vele delen van de wereld thans niet meer onder controle is. Om van de hiv- en ebola-virussen maar niet te spreken. Er zijn vele redenen waarom de strijd tegen de infectieziekten toch niet zo eenvoudig is gebleken. De menselijke opmars in de natuur is er een. Waar ecologische evenwichten worden verstoord, kunnen van origine goedaardige bacteriën en virussen zich plotseling – gelijk kanker – kwaadaardig ontwikkelen.