Haar familie werd afgeslacht in de genocide in Rwanda, maar een inspirerende spirituele reis bracht Immaculée Ilibagiza ertoe de moordenaar te vergeven. DOOR IMMACULEE ILIBAGIZA Ik hoorde de moordenaars mijn naam roepen. Doodsangst zwiepte door me heen. Mijn hoofd knakte achterover en ik voelde me weerloos. Waarom riepen ze mi­jn naam? Hoe wisten ze dat ik hier was? Kwamen ze nu naar de badkamer waar ik met enkele andere vrouwen al weken verstopt zat? Ik probeerde me tot God te richten, maar hoorde alleen die moedeloze stem die me al zolang achtervolgde en door mijn gedachten spookte in koor met de wrede, sadistische kreten van de moordenaars die door het huis weergalmden. Dit keer waren het er wel een paar honderd. Ze stonden te brullen tegen de kapelaan, beschuldigden en bedreigden hem. \'Waar is ze?\' riepen ze pesterig. \'We weten dat ze hier ergens moet zijn. Zoek haar op, zoek Immaculée.\' Ze stonden in de slaapkamer van de kapelaan, precies aan de andere kant van de muur. Tussen ons in was niet meer dan een paar centimeter hout en pleisterwerk. Hun zware voetstappen daverden door het huis en ik hoorde hoe hun machetes en speren langs de muren schraapten. In de