Een slachtoffer van geweld blijft vaak niet alleen achter met de herinnering aan een vreselijke ervaring, maar ook met begrijpelijke gevoelens van wrok jegens de dader. Vergeven wat onvergeeflijk is, kan de weg zijn naar een vrediger leven. Vergiffenis is een dienst die een slachtoffer aan zichzelf - niet aan de dader - bewijst. Want: als een leven door woede wordt geregeerd, wie lijdt daar dan het meeste onder? DOOR JEAN CALLAHAN Vier jaar geleden werd Phyllis Hotchkiss midden in de nacht wakker met vreselijke pijn in haar borst. Haar zoon Brian van negentien was eerder die avond naar de kermis gegaan en hij was nog steeds niet terug. Ze maakte zich ongerust. Een paar uur later werd er aangebeld. Er stonden twee agenten voor de deur, die haar vertelden dat Brian dood was. Zijn schedel was ingeslagen. Waarschijnlijk met een bandenlichter maar het moordwapen is nooit gevonden. Maandenlang had de politie zelfs geen verdachte. Maar mevrouw Hotchkiss wist - zoals moeders dat weten - dat de buurjongen met wie Brian zijn laatste uren had doorgebracht de moordenaar was. Uiteindelijk is hij gearresteerd en veroordeeld. De eerste maanden na Brians dood was zijn vrijheid een marteling voor mevrouw Hotchkiss. Hij