David Servan-Schreiber   De decaan van de faculteit Geneeskunde zit in zijn riante kantoor achter zijn bureau en kijkt me met een mengeling van vriendschap, respect en ergernis aan. ‘Waarom zou je in vredesnaam je wetenschappelijke carrière opgeven om je met alternatieve geneeswijzen bezig te houden?’ Deze vraag, die ik ook mezelf vaak heb gesteld, is voor iedereen interessant, niet alleen voor mijn collega’s van de universiteit van Pittsburgh. Hoe komt het dat iemand die is grootgebracht in onze Westerse cultuur – met haar op geavanceerde technieken gebaseerde geneeskunde – zich voelt aangetrokken tot ‘alternatieve’ behandelwijzen? Mijn familie, mijn vader voorop, heeft altijd veel belangstelling gehad voor vooruitgang en moderne ontwikkelingen. In mijn jeugd in de jaren vijftig en zestig bestond er veel bewondering en respect voor wetenschap en techniek. In die sfeer heb ik mijn studie medicijnen gevolgd en ben ik aan mijn loopbaan begonnen, om ten slotte directeur te worden van een door het Amerikaanse nationale gezondheidsinstituut gefinancierd laboratorium voor hersenscantechnieken. Hoe ben ik dan in de wereld van yoga, kruidenthee en tofu terechtgekomen? Zo’n verandering komt meestal voort uit een persoonlijke ervaring. Als kind heb ik eens drie maanden met mijn been in het gips gezeten.