Dat duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) niet overal een vruchtbare bodem vinden (om maar niet te zeggen lang niet altijd in goede aarde vallen), moge duidelijk zijn. Sommigen vinden het een non-issue, anderen beginnen bijkans te kokhalzen bij de termen alleen al. Onlangs hoorde ik in dit kader iemand het mantra ‘van ethiek word je ziek’ debiteren om zich snel van een discussie af te maken. Onbedoeld was het een actuele gemeenplaats die de kern van de zaak raakt vanwege het recente paardenvleesschandaal. Aan het schandaal zelf hoeven weinig woorden vuil gemaakt te worden. De essentie is dat we als consumenten lange tijd opgelicht zijn. Opgelicht, inderdaad, want je kunt er vergif op innemen dat het hier gaat om bewuste misleiding. De vraag is welke partijen de verantwoordelijkheid dragen voor deze oplichting – vleesproducenten en -handelaars uiteraard, maar supermarkten komen ook niet weg met een Kardinaal Simonisje. Daarnaast dragen de autoriteiten verantwoordelijkheid, want zij zijn door ons gemandateerd om voedselveiligheid te waarborgen. En – laten we maar man en paard noemen – wat te denken van onszelf? Wij, de consument? Hebben we er met onze obsessie voor ‘veel voor weinig’ niet een klein beetje zelf om gevraagd om opgelicht