Veertig jaar heeft het mij gekost om me door de grijze tunnel van depressies heen te worstelen, om aan het eind daarvan mijn creativiteit te mogen zien opbloeien. Achteraf gezien heb ik daarvoor niets anders hoeven doen dan dichter bij mijzelf komen. DOOR: MODITA VAN ZUMMEREN ‘Creativiteit is niet iets wat je doet. Je staat de universele kracht toe om via jou te werken. Jij wordt alleen maar een medium. Je geeft je handen, je lichaam, je hart, je “zijn” aan het bestaan en dan zingt het bestaan een lied en wordt het eeuwig, zo eeuwig als het bestaan zelf. Alleen dat is creativiteit. Anders dan dit kan ik me niets creatiefs voorstellen’, stelt mijn spirituele leermeester Osho. Ook noemt de oosterse mysticus depressie een teken van intelligentie; het niet langer willen meebewegen met de massa, die zich op een neurotische wijze voortbeweegt in de richting van ambities, de laatste mode, de mooiste vakantiebestemmingen en een succesvol leven, handelend naar de heersende normen en waarden. Het ontbreekt eenieder weleens aan moed om zich uit die oude patronen los te worstelen. ‘Alleen vanuit verbinding kan creativiteit ontstaan.’ Wat is er dan nodig in de depressie om open te staan voor die