De ernst van de boodschap over de coronacrisis verdampt door een groot aantal niet-functionele berichtgevingen, onder andere in praatprogramma’s. In een crisis is waarheidsgetrouwe informatie cruciaal. Het stimuleert dat mensen gewenst gedrag vertonen dat nodig is om de crisis te beteugelen. DOOR: JO CARIS EN THEO POIESZ Ongewenste informatie leidt de aandacht af van wat belangrijk is. Hoe eenduidiger en consistenter de boodschap, hoe beter. Het ondersteunt de effectiviteit van maatregelen en het voorkomt onnodige angst of paniek bij mensen. Naast essentiële informatie over het virus is er ook veel misinformatie, verspreid door leken zonder kennis van zaken. Dit soort ‘informatie’ trekt de aandacht van het publiek, maar werkt verwarrend. Het verlaagt de impact van de werkelijke boodschap en verzwakt de op de crisis gerichte maatregelen. Het kan beter In de media komen we verschillende soorten misinformatie tegen: informatie die niet op feiten maar op eerste indrukken of ‘gevoel’ gebaseerd is. Deze informatie werkt (onbedoeld) misleidend. Voorbeelden: • Praatprogramma’s tonen een bonte mix van genodigden. Naast deskundigen zijn er BN’ers met quasiinteressante opmerkingen. Met hun hoofd verhogen ze de kijkcijfers, maar met hun mond verdunnen ze de discussie. • In plaats van uit te leggen hoe prognoses worden gemaakt, worden