In een sprookje is alles waar. Het is de werkelijkheid van het leven die in beeldentaal wordt verteld.Alle sprookjes gaan over ontwikkelingswegen. Als je een kind een sprookje vertelt, dan vertel je hem over de weg die hij als mens kan gaan. Sprookjes laten zien dat weerstanden, die nou eenmaal een realiteit zijn in het leven, kunnen worden overwonnen. Al zit je gevangen bij de heks, de ontwikkeling gaat verder. Sprookjes spreken de fantasie van het kind aan. Daarmee geef je je kind het vermogen mee om later uit die fantasiebron te putten en creatief met de werkelijkheid om te gaan. Kinderen verbinden de sprookjeswereld trouwens van nature met de dagelijkse realiteit. Dat is maar goed ook, anders verliezen ze zichzelf erin. Met een kind moet je ook niet gaan praten over een sprookje of hem beelden gaan uitleggen. In principe is geen enkel sprookje ongeschikt voor een kind, ook niet als er ogenschijnlijk enge gebeurtenissen in worden verteld. Maar als je als verteller moeite hebt met een bepaald sprookje - bijvoorbeeld omdat je vindt, dat het een kind vervreemdt van de werkelijkheid of dat het hem bang kan maken - dan kun je dat beter niet uitkiezen, omdat kinderen