Een groot deel van haar 25 lentes heeft Eva Bastmeijer sportend doorgebracht. Dansen, tennissen, atletiek; vaak deed ze twee sporten op één dag, zodat pa en ma veelvuldig taxichauffeur mochten spelen. Ouderlijke liefde en talent blijken een mooie combinatie. ‘Erfelijk gezien komt het sportieve talent met name van mijn vader, die tennist, voetbalt, basketbalt en vroeger zwom hij op hoog niveau’, verklaart Bastmeijer. Op haar veertiende koos ze voor atletiek en rende ze al harder dan de jongens uit haar klas (‘dat vonden ze niet leuk’). Een paar jaar later specialiseerde ze zich in verspringen. Daar hoort sprinten bij, want een snelle aanloop is voor een verspringster het halve werk. ‘De sport is wat mij drijft, wat mij gelukkig maakt.’ Keuze Na het halen van haar bachelor in pedagogische wetenschappen besloot ze vol voor de topsport te gaan. ‘Ik was toen twintig en deed een trainingsstage in Londen bij de school van Jonas Dodoo, die olympische atleten begeleidt. Dat was zo fantastisch dat ik naar Engeland ben verhuisd om een jaar bij hem te kunnen trainen.’ In die periode ontdekte ze wat het betekent om iedere beslissing te nemen vanuit de sport. ‘Elke sporter ziet weleens op tegen een hels