Wolfgang Sachs | 3 juli/augustus 1995 issue ‘Naar bed gaan met’ is een van de meest gangbare termen voor vrijen. Met slapen heeft het weinig te maken. Misschien komt het omdat ik ouder word, maar nu denk ik dat een goede nachtrust liefde en intimiteit meer benadert dan zelfs de meest hartstochtelijke avond. Toenaderingen lopen vaak vast omdat de partners een ander ritme hebben. De een wil vrijen, de ander niet. De een komt bij je liggen, de ander moppert of knort (wat hetzelfde is) of gaat op de bank liggen. De een staat vroeg op; is een ochtendmens. De ander vindt het heerlijk om uit te slapen; is een avondmens. Het bed delen zegt, net als liefde, veel over iemands persoonlijkheid en hoe mensen letterlijk bij elkaar passen. Ik onderscheid twee types: de knuffels en de alleenslapers. De knuffels vinden het heerlijk om tegen iemand aan te liggen. Passieve knuffels willen dolgraag een arm om zich heen voelen en de actieve knuffels houden graag iemand vast, maar willen zelf niet worden omkneld; de meeste knuffels zijn zowel actief als passief en vinden het gewoon fijn, lekker behaaglijk tegen de ander aan te liggen. Knuffels kunnen ook tegen een hoop