Marc Meuleman | 3 juli/augustus 1995 issue Intuïtief menen we te weten waarom we slapen. Omdat we overdag energie verbruiken, zo denken we, hebben we ’s nachts behoefte aan rust en herstel. We twijfelen er niet aan dat onze slaap onontbeerlijk is. Velen zijn dan ook bekommerd om hun aantal uren nachtrust of hun gebrek daaraan. Maar is deze bezorgdheid wel gerechtvaardigd? Heeft een aantal uren of zelfs een hele nacht minder slaap wel zulke dramatische gevolgen? Het antwoord is: nee. De herstelfunctie van het slapen is minder belangrijk dan we denken. Diverse wetenschappers zijn er zelfs van overtuigd dat we meer in slaap worden gewiegd door de biologische klok in onze hersenen, dan door vermoeidheid. Er zijn twee opvattingen over de functie van het slapen. De recuperatietheorie sluit aan bij de opvatting van ons gezond verstand. Volgens deze theorie tast het wakker zijn het biologisch evenwicht van het lichaam aan en wordt dit evenwicht hersteld door de slaap. Veel verder dan zo’n vage geloofsverklaring is deze theorie echter niet gekomen. Want wat nu precies wordt aangetast en hersteld, daarover tasten de onderzoekers nog in het duister. Een andere, minder voor de hand liggende verklaring wordt geleverd door de circadische