Ik ben geboren in de jaren zeventig in het oosten van het land. Sjamanisme kwam niet voor in mijn wereldbeeld. Ik was een gevoelig kind en leefde in mijn eigen fantasiewereld. Sferen en stemmingen van anderen nam ik onbewust in me op. Daardoor was ik vaak moe en ziek en op de achtergrond sluimerde altijd de angst dat ik op een dag ‘gek’ zou worden. Gelukkig kwam het niet zover, ik ging op reis en ontdekte wie ik was. DOOR: ELLEN GROOTOONK Ik ben een sjamaan. Als je als sjamaan in een sjamanistische cultuur ter wereld komt, dan is het duidelijk hoe je jouw pad bewandelt. De kennis wordt overgedragen van generatie op generatie. Als je echter in Nederland een sjamaan bent, heb je geen kader en geen houvast. Je kunt niet weten dat je een sjamaan bent omdat er geen taal en traditie is om het te herkennen. Wat ik wel wist is dat ik anderen wilde helpen, ik werd docent en hulpverlener, geschoold aan de universiteit. Ik leerde tijdens mijn studie aandacht te hebben voor het levensverhaal van de ander. Waar ik goed in werd, was het analyseren van problemen en het herkennen van onderliggende thema’s. Het was