Een psychotherapeut bekijkt zijn beroep met nieuwe ogen na een paar lessen in healing door een sjamaanse genezer in de Afrikaanse Kalahari-woestijn DOOR JEFFREY KOTTLER We zijn zo ver als maar mogelijk verwijderd van iets wat op beschaving lijkt op deze planeet. Met hoogleraar psychologie Jon Carlson en sjamaan Brad Keeney, die overal ter wereld onderzoek naar traditionele naar traditionele geneeskunst doet, was ik naar Johannesburg gevlogen en vervolgens naar Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Daar hadden we een vliegtuigje gecharterd dat ons naar de Kalahari-woestijn bracht; afgezien van de Noord- en Zuidpool de meest afgelegen plek ter aarde. Twee uur lang waren we geradbraakt in het toestelletje, dat heen en weer werd geslingerd door de wind en thermische luchtstromingen die opstegen in de hitte van 44 graden en al die tijd hadden we geen enkel teken van menselijke bewoning gezien. Zodra we waren geland, klom ik naar buiten en strompelde ik in de verzengende hitte naar het dichtstbijzijnde struikje om mijn maag te legen. Daarna was het nog een uur hotsen en botsen over het zand voor we eindelijk aankwamen in de bosjesmannederzetting: een gemeenschap van een paar honderd mensen. Hier worden nog de traditionele genezingsrituelen gepraktiseerd met dansceremonies