Het stalinisme verbande God uit Rusland. Zestig jaar lang waren de kerken gesloten. Maar de religie ontwaakt in de nieuwe wereld van de vrije markt. De iconen zijn weer opgegraven en de kapellen worden gerestaureerd. Maar wat is God geworden na het gapende gat van de communisten? Is Hij inmiddels niet erg oud? DOOR COLIN THUBRON Mijn hotel kost vijf dollar per nacht. Het stuc valt in de gang met brokken tegelijk omlaag en van het stalinistisch pleisterwerk aan het plafond. De nacht is benauwd en klam. Het is boven de dertig graden. Ik lig op bed te kijken hoe de volle maan schijnt door de fijnmazige bloemetjes in de kanten gordijnen. Ik kan niet slapen. Het zweet druipt van mijn borstkas en voorhoofd. En dit is Siberië. De volgende morgen trof ik voor de grote, onfraaie kathedraal, die in Stalins dagen een bioscoop was geweest, een buslading pelgrims aan die vertrok naar een klooster op het platteland. Ze nodigden mij uit aan boord. De fundamenten van het klooster werden op dit moment net gelegd, vertelden ze, en ze gingen erheen om aanwezig te zijn bij de zegening van de wateren. Een graafmachine had in 1987 op die plek -