Het octrooi op medicijnen dwingt arme landen tot hoge prijzen voor belangrijke pillen. Toch mag er niet aan worden getoornd, behalve wanneer in de Verenigde Staten angst voor miltvuur uitbreekt, uiteraard. Logisch? Jurriaan Kamp | 42 december 2001/januari 2002 issue Na enig onderhandelen kwam het toch nog goed: Bayer besloot de pilletjes tegen minder dan een dollar per stuk aan te bieden. De Duitse farmaceutische fabrikant had niet veel keus. De octrooi(patent)regels van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) zijn streng, maar kunnen ‘in geval van een nationale noodsituatie of andere omstandigheden van extreme urgentie’ door de lidstaten worden opgeheven. Wat een ‘noodgeval’ is, vertellen de regels van de WTO niet, maar inmiddels is duidelijk, dat aanslagen met anthrax blijkbaar kwalificeren. Dat bevreemdt op zich niet. Het gevaar van biologische oorlogsvoering met uiterst besmettelijke virussen is natuurlijk uiterst bedreigend voor de volksgezondheid. Wat wél bevreemdt, is de plotselinge koerswijziging van de Verenigde Staten, die altijd voorop lopen in de wereld, als het gaat om de bescherming van octrooien in het economische belang van de farmaceutische industrie. Honderden miljoen mensen in de wereld leven dagelijks in ‘noodsituaties’, die inbreuk op heersende octrooiregels rechtvaardigen. Medicijnen voor bijvoorbeeld malaria en tuberculose zijn van levensbelang in ontwikkelingslanden