Even was er de hoop dat de terreur van 11 september het vredesproces in het Midden-Oosten zou bespoedigen. Intussen staan Israëliërs en Palestijnen misschien wel verbitterder dan ooit tegenover elkaar. De opeenvolgende golven van zelfmoordaanslagen en repressie verwoesten de kwetsbare initiatieven voor vrede. De Israëlische kant van het conflict wordt vaak en uitgebreid belicht. DOOR EYAD SARRAJ In dit nummer staat Ode daarom in woord en beeld vooral stil bij het leven van de Palestijnen. En bij de haast onmogelijke vraag: waarom worden mensen terroristen? Eyad Sarraj | 43 februari 2002 issue De afschuwelijke aanslag op de Verenigde Staten die zoveel mensenlevens eiste, dwingt tot nadenken over de vraag hoe en waarom dit is gebeurd. Hoe de actie zo succesvol kon worden uitgevoerd, laat ik hier even buiten beschouwing. Ik sta alleen stil bij het ‘waarom’. Mijn antwoorden zijn gebaseerd op mijn observaties als psychiater. Ik woon en werk in de Gazastrook, dat is mijn thuis. Een gebied, dat al jaren een centrale rol speelt in het Palestijnse decor van de gewelddadige confrontaties met Israël. Maar hoe vreemd dat misschien ook klinkt, voor mij is Gaza de veiligste plek ter wereld. Misschien juist omdat ik er woon. Bob Simon van