De bouw raakt op slot, de landbouw loopt tegen grenzen aan en ‘biomassa is het grootste schandaal van deze eeuw’, kopte HP/De Tijd deze week. De bijstook van houtpellets in energiecentrales veroorzaakt namelijk meer CO₂-uitstoot dan kolenverbranding. Problemen die wellicht voorkomen konden worden. De overheid handelt namelijk uit een ‘voorzorgsprincipe’. In 1992 vond een milieuconferentie van IPCC plaats in Rio de Janeiro onder voorzitterschap van toenmalig minister Jan Pronk. ‘Onder druk van milieuorganisaties stond een voorstel op de agenda om wet- en regelgeving te baseren op dit voorzorgsprincipe. Pronk stemde hiermee in’, schrijft het Noordhollands Dagblad. De overheid kon hiermee in een vroeg stadium actie ondernemen op facetten die schade berokkenen. ‘Omdat we anders misschien wel te laat zouden zijn’, schrijft de krant. In Duitsland ontstond een oppositie tegen dit voorstel. Ruim 3.500 wetenschappers dienden een petitie in tegen het voorzorgsprincipe, waaronder 72 Nobelprijswinnaars. Het argument van de wetenschappers was: ‘Eerst moet wetenschappelijk onderzoek gedaan worden als problemen zich voordoen. Daarna kunnen maatregelen getroffen worden. De kans bestaat namelijk dat a) het anders niet werkt, b) het veel geld kost zonder resultaat en c) of het plan werkt contraproductief.’ Het verzoek om de petitie in stemming te brengen, werd geweigerd.