Op de dag in september dat bij mijn vader een niet te opereren vorm van longkanker werd geconstateerd, besloot ik op zoek te gaan naar een wonder. Mijn familie had al bijna een maand gezocht naar de medische alternatieven en wat we hadden ontdekt, gaf weinig hoop. Het enige waarop we nog konden hopen, was een wondermiddel. Een paar weken eerder lag ik nog in het ziekenhuis bij de geboorte van mijn dochter Grace. In een ander ziekenhuis onderging mijn vader intussen biopsieën, om de oorzaak te vinden van de plek die in de ruimte tussen zijn longen was verschenen. Acht jaar eerder had hij longemfyseem. Hij stopte met roken na veertig jaar lang twee pakjes per dag te hebben gerookt. Ondanks jaarlijkse longontstekingen en periodieke benauwdheid was hij een sterke man van 67, die voor mijn zoon Sam zorgde, kookte en het huis waar hij gedurende een huwelijk van 47 jaar met mijn moeder had gewoond, schoon te houden. Onze familie is bijgelovig. We staan sceptisch tegenover de medische wetenschap en geloven in voortekenen, in speciale drankjes en in de kracht van het gebed. De week voordat er een vlek op mijn vaders werd geconstateerd, hadden drie van ons