Toen een van mijn vrienden aan het begin van dit millennium van zijn tienjarige dochter de vraag kreeg wat een ‘lp’ was, antwoordde hij wijselijk: ‘dat was een zwarte cd van vroeger’. Tegenwoordig weten kinderen amper nog wat een cd is; zo vlug ontwikkelt de techniek zich. En ons gedrag holt er in rap tempo achteraan. Tegelijkertijd is er een tendens waarbij mensen zich de innovaties van vroeger, al dan niet met enige nostalgie, eigen willen maken.   Nieuw retro Zo herinner ik mij het uitbundige enthousiasme van mijn kinderen toen ze kennismaakten met oma’s typmachine. ‘Wauw, wat een vet apparaat! Als je hierop drukt komen er letters op papier zonder dat er een beeldscherm tussen zit!’ Zo had ik er nog niet over nagedacht. Het geeft aan dat iemand die de techniek uit grootmoeders tijd niet kent, er met een hedendaagse, onbevangen blik naar kan kijken. Een fris perspectief. In de huidige wereld van voortschrijdende digitale consumententechnologie is dat een verademing. Want de vernieuwingsdrang van nu, soms zelfs het innovatiegeweld, lijkt immers niet te stoppen.   Het frappante is dat niet alleen kleine kinderen anno 2018, maar ook degenen die te boek staan als generatie Y (ook wel Millennials