Het gaat niet om wát je doet, maar om hóe je het doet Tijn Touber | 82 december 2005 issue Op een vliegveld legde ik de laatste hand aan een interview waaraan ik een week had gewerkt. Ik sloot de computer af en deed de klep van mijn laptop tevreden dicht. Lekker gevoel, nu even slapen in het vliegtuig. Een paar uur later werd ik wakker met de onweerstaanbare behoefte nog even de tekst te bekijken voor een laatste aanpassing. Wat slaperig startte ik de computer op, opende het document en ... niets. Leeg. Nacco. Nada. Zilch. Onmogelijk! Paniek! De deadline is vandaag! Hoe? Wat?! ... Eeehhh? Arghhh! De stewardess vroeg bezorgd of ik iets wilde drinken. Eenmaal op vaste grond kreeg ik de helpdesk van Apple aan de lijn. ‘Nee meneer, ik vrees het ergste. Die tekst is weg.’ ‘Maar’, roep ik, ‘dat kan helemaal niet! De deadline is vandaag! Nu! Is er niemand op uw afdeling die het kan herstellen, die een wonder kan verrichten? Het zal toch nog wel érgens in cyberspace zijn?’ Stilte. ‘Toch?’ De man betuigt zijn innige deelneming en hangt op. Machteloos. Zo mooi wordt het nooit meer, dacht ik: die perfecte volgorde, die