Andrew weil over Victoria Maizes, die geintegreerde geneeskunde gemeengoed maakt. Stacey Kalish | 113 januari/februari 2009 issue Victoria Maizes en Andrew Weil. Foto: Brendan Moore Iedere nieuwe specialisatiegroep bij het Arizona Center of Integrative Medicine (Centrum voor geïntegreerde geneeskunde van Arizona) begint met een inwijdingsritueel. De deelnemende artsen in opleiding gaan in een kring staan en één van hen krijgt een bol wol. De deelnemer legt uit waarom hij of zij aan deze studie begint, wikkelt de draad om zijn of haar pols en gooit de bol naar een van de anderen. Iedereen in de kring komt aan de beurt en vertelt zijn of haar beweegredenen. Als alle deelnemers met elkaar zijn verbonden door een ingewikkeld web van kriskras lopende draden, worden de draden doorgeknipt en maken ze er een armband van, die ze dragen zolang de opleiding duurt: twee jaar. Het ritueel is symbolisch voor Victoria Maizes’ doelstelling. Als directeur van het Arizona Center for Integrative Medicine wil ze verbanden leggen – tussen lichaam en geest, Oost en West, arts en patiënt – en de principes van geïntegreerde geneeskunde verbinden met de huidige klinische praktijk. ‘Geneeskunst en geneeskunde horen bij elkaar’, vertelt Maizes. ‘Ze horen bij de rechter- en