Met een leugendetector en een kraakdoos in de hand zat kunstenaar Bert Barten tussen de gigantische bomen van San Francisco. ‘Kunnen bomen liegen?’, vroeg hij zich af. Deze vraag bleek het begin van het project Talking Trees, waarin Barten naar bomen luistert en hun geluiden toegankelijk maakt voor het menselijk gehoor. Een bomenfluisteraar is Bert Barten niet, eerder een bomenluisteraar vindt hij zelf. Twee grote potten met wilgentakken sieren de entree van zijn muziekstudio. Binnen hangen boomsensoren aan de wanden. Een foto van een knalrood Volkswagenbusje te midden van een overweldigend groen komt voorbij op een computerscherm. ‘Dit was in Amerika,’ licht Barten toe, ‘samen met Scot Gresham-Lancaster, professor sonologie, liep ik in San Francisco tussen gigantisch grote bomen. We hadden een leugendetector bij ons en probeerden te liegen zonder dat het ding uitsloeg. Toen vroeg ik hem: “Kan een boom liegen?”.’ Ze besloten de leugendetector op een boom aan te sluiten, samen met een crackle box, ook wel kraakdoos: een experimenteel muziekdoosje dat Barten toevallig in zijn auto had liggen. ‘Eenmaal aangesloten zagen we dat er spanning van de boom afkwam en dat die spanning geluiden produceerde. Zo is twintig jaar geleden het idee voor Talking Trees geboren.’ Nadat