Hoe dwarsdenkers — mensen die tegen de stroom van de gevestigde mening ingaan — vernieuwing, creativiteit en rechtvaardigheid stimuleren. Jeremy Mercer | 126 mei 2010 Mabel Yu vertrouwde de cijfers niet. Het was 2006 en Yu was fondsanalist bij The Vanguard Group, een Amerikaanse beleggingsmaatschappij die bijna een biljoen dollar aan investeringsfondsen beheert. Obligatiehandelaars probeerden haar ervan te overtuigen dat een nieuw fonds dat was gebaseerd op enorme bundels hypotheken een geweldige aankoop was. Ze verzekerden haar dat die obligaties risicoloos waren; alle grote ratingbureaus hadden ze per slot de hoogste waarde toegekend: AAA. Maar voor Yu’s gevoel konden de cijfers niet kloppen. ‘Er was niets wat die ratings onderbouwde’, zegt ze nu, terwijl ze terugblikt. ‘Ze vielen niet te rijmen met de economische scenario’s. Ik was er vaak tot ’s avonds laat mee bezig om erachter te komen hoe het zat en als ik vragen stelde, gaven ze me nooit eerlijk antwoord.’ Integendeel, de obligatiehandelaren deden neerbuigend en beledigend. Ze zeiden tegen Yu dat ze zich druk maakte om niets, dat ze de kans op geweldige transacties liet lopen. Ze belden haar managers bij Vanguard om te klagen over haar koppigheid en beschuldigden haar van professionele incompetentie. Er werden