Sla de supermarkt eens over. In de natuur is genoeg lekkers te vinden: gratis en voor niets. Michiel Bussink | 88 juli 2006 issue Ze staan in mijn geheugen gegrift: de zandweggetjes waar ik op zondagse augustusochtenden bramen ging plukken met mijn ouders en broertje. De wandelstok mee, om de doornige takken naar je toe te trekken. Het zomerlicht scheen niet zo hard meer, de herfst liet zich al bijna ruiken. Toen ik later met mijn eigen kinderen in Frankrijk was, tijdens de snoeihete zomer van 2003, scharrelden we langs een haag in een wei met witte koeien: ‘Hé pap, kijk! Daar hangen veel bramen!’ Braampjes waren het gebleven, vanwege de droogte, maar dat hinderde niet. We plukten bakken vol, en we peuzelden ze op – de armen onder de schrammen – bij de fromage blanc. Veel verder dan bramen plukken komt het vaak niet als mensen iets rechtstreeks uit de natuur willen oppeuzelen. Ik wist dat de Fransen zoiets kennen als pissenlit au lardons, paardebloemensalade met spekjes. En als Fransen het heel normaal vinden om dat te eten, móet het wel lekker zijn. Die paardebloem is snel gevonden. En inderdaad, het smaakte heerlijk... Toen wist ik dat er iets