Dit kruid doet mij denken aan het boek De Griezels van Roald Dahl. De hoofdpersoon, mijnheer Griezel, is zo gek op vogelpasteitjes dat hij besluit de boom in te smeren met vogellijm om vogels te vangen. Maar één vogel had dit door en waarschuwde alle andere vogels. In Nederland wordt maretak ook wel vogellijm genoemd. In de besjes van deze plant zit namelijk een kleverige vloeistof: viscotoxine. Viscum album is de Latijnse benaming voor dit kruid. Het woord verwijst naar de kleverige witte vloeistof in de bessen. De maretak is een groen winterhard bolvormig struikje. Het groeit niet op de grond maar in een boom. De blaadjes staan tegenover elkaar. In het vroege voorjaar bloeit de maretak, het zijn geelachtige bloemetjes en in de winter groeien de witte besjes aan de plant. In de besjes zitten zaadjes die verspreid worden door vogels. De maretak speelde in vroegere tijden een grote rol bij rituelen. Het was voor vele volken een heilig kruid. Enkel de Druïden mochten de maretak plukken en dat werd niet even met de hand gedaan, daar was speciaal gereedschap voor en de maretak werd met veel ceremonieel voorzichtig van de boom gehaald. Het was niet zomaar een kruid.