Kleine boeren, grote markt

Jay Walljasper | 105 april 2008
Armoede wordt vaak beschouwd als een zaak voor de politiek en van economische hulp. Maar voor Thomas George, die opgroeide op een boerderij in India waar zijn ouders de eindjes aan elkaar moesten knopen, is het gewoon een kwestie van landbouw. Het overgrote deel van de armen in deze wereld woont op het platteland; de vraag is dus hoe we het boerenbedrijf voor hen winstgevender kunnen maken.
“Een boer kan veel mooie tomaten kweken, maar dat levert weinig op als er geen vraag naar is op het moment dat ze geoogst moeten worden”, legt George uit. “Het vermogen om te weten wat je precies moet verbouwen en wanneer, en hoe je dit moet verkopen, is helaas niet iedereen gegeven.”

Nieuwe technieken en microkredieten worden vaak gezien als oplossingen. Maar George, een voormalig agronoom aan de Universiteit van Hawaii, denkt dat technologie alleen onvoldoende is. Volgens hem helpen microkredieten alleen mensen die al een idee hebben hoe ze het willen aanpakken en in staat zijn dit te realiseren. De rest hoopt hij te bereiken via Vipani (Sanskriet voor ‘markt’), een organisatie die streeft naar “eerlijke handel voor kleine boeren.”

George begon met drie gemeenschappen in Kenia, een land dat tegenwoordig kampt met politiek en etnisch geweld. We willen een markt scheppen waar iedereen winst maakt, zegt George. Medewerkers van Vipani onderzoeken de vraag naar gewassen en benoemen vervolgens voor elke gemeenschap een tussenpersoon. Hij of zij zal samen met de organisatie werken aan de opbouw van een netwerk van boeren, kopers, leveranciers en geldschieters.

De 34-jarige boer Johnson Nduati Kimuhu maakte amper winst op zijn oogst van kool, sperziebonen, tomaten en aubergines, omdat de prijzen schommelden, zodat ik nooit meer dan een dag vooruit kon plannen, legt hij uit. Vipani zorgde voor een betrouwbare markt en vanaf dat moment kreeg ik een goede prijs voor mijn producten. Sterker nog, een paar maanden later had Kimuhu genoeg geld om een kiosk te bouwen om zijn groenten te verkopen. Na een jaar heeft hij al een aardig bedrag (ongeveer 700 dollar) opzij kunnen leggen om zijn droom te verwezenlijken: het kopen van zijn eigen stukje land.

George kreeg het idee voor Vipani tijdens een project om nieuwe landbouw technologieën en toegang tot informatie te promoten voor rijstboeren op de Filippijnen. Tijdens zijn fellowship aan de universiteit van Stanford werkte hij zijn plannen verder uit en in 2004 begon hij in Kenia met Vipani om te laten zien hoe het werkte.
De drie gemeenschappen waar Vipani actief is, zijn tot dusver voor de gewelddadigheden die in het land de kop opsteken, gespaard gebleven. George denkt dat het helpen van kleine boeren diepgewortelde etnische conflicten in Kenia en andere landen zal oplossen. “De basis van de crisis is de grote armoede”, zegt hij. “Als mensen hoop hebben voor de toekomst en kansen krijgen, hebben ze weinig behoefte om elkaar te lijf te gaan.”

George is nu aan het onderzoeken of hij kan uitbreiden naar Rwanda en Oeganda. “Omdat Vipani gebaseerd is op plaatselijke resources,” zegt hij, “kun je het concept overal ter wereld toepassen.”
MEER WETEN: vipani.org