Rachel Trovi ging twintig jaar geleden alleen aan het werk in de Filippijnse hoofdstad Manilla. Tijdens haar eerste bezoek begaf ze zich onder de armen van Smokey Mountain, ook wel ‘de afvalberg’ genoemd. Met een weduwepensioen en een tas vol pleisters en verband bezocht ze de sloppenwijken, behandelde rattenbeten bij kinderen en kocht en distribueerde eten, medicijnen en kleding. De activiteiten namen zo’n omvang aan, dat er een organisatie nodig was en zo werd het Ma’Ma Children Center of Norway (MMCCN) opgericht, geleid door de inmiddels tachtigjarige Rachel Trovi. DOOR ILIANA MCCLOUD Het MMCCN streeft ernaar ‘mensen te helpen zichzelf te helpen’, door de armen in de Filippijnen onderwijs te verschaffen, zodat ze financieel onafhankelijk kunnen worden. Het werk van het MMCCN begon met kinderen en alleenstaande moeders, maar is inmiddels ook gericht op ouderen, jeugdgevangenen en gezinnen in de sloppenwijken. Het MMCCN runt zes peuterspeelzalen, drie weeshuizen, een centrum voor alleenstaande moeders en seksueel misbruikte meisjes, een bejaardenhuis en een kerk annex gemeenschapshuis: allemaal door de organisatie opgericht. Ze hebben al voor 26 duizend kinderen onderwijs bekostigd. Met genoegen nomineer ik Rachel Trovi als intelligente optimist voor haar buitengewone compassie, toewijding en dienstbaarheid aan de zwaksten onder de zwakken