Wie ben ik, is tegenwoordig voor veel mensen een dringende vraag. We zoeken onze plaats. Waar horen we bij? Waarbij niet? Een generatie geleden was identiteit een – erfelijk bepaald? – gegeven. Vandaag is identiteit een vraagstuk. Zonder antwoord. Want, zegt Zygmunt Bauman, identiteit is een streven. Datgene wat nog niet is. Een gesprek over een probleem van de moderne tijd. DOOR HEIKO ERNST Veel mensen voelen tegenwoordig een leegte van binnen, een vaag soort onbehagen, doordat ze geen eigen plaats hebben weten te vinden in de samenleving. In de literatuur en ook in de psychotherapie is het zoeken naar identiteit een voortdurend terugkerend thema. Waarom is die zoektocht vandaag de dag zo belangrijk? De meeste mensen zijn zich niet bewust van hun identiteit. Ze merken helemaal niet dat ze er een hebben – totdat die identiteit een probleem wordt. Je zou kunnen zeggen dat identiteit in het bewustzijn uitsluitend als probleem opduikt. De idee van een ‘identiteit’ openbaart zich als het ware als een examenopgave, een probleem dat moet worden opgelost. In premoderne tijden daarentegen speelde de identiteitskwestie niet, simpelweg omdat het lot van de meeste mensen bij hun geboorte al voor de rest van hun leven vastlag, bepaald