Kim Ridley | 83 januari 2006 Midden jaren tachtig van de vorige eeuw begon het A.U. Ramakrishan, homeopatisch arts in Madras (India) op te vallen dat hij steeds meer kankerpatiënten in zijn wachtkamer kreeg. Dit versterkte alleen maar zijn voornemen om homeopatische medicijnen tegen deze ziekte te vinden, die al twee oudere gezinsleden van hem het leven had gekost. Hij herinnert zich hoe wanhopig hij was. ‘Ik ging verschillende methoden uitproberen met homeopatische geneesmiddelen en werkte met allerlei varianten en combinaties, zelfs volslagen idiote,’ vertelt hij. ‘Als mensen kanker in het terminale stadium hebben, zoek je wanhopig naar iets dat hen verlichting brengt.’ Na vele jaren klinisch onderzoek ontwikkelde Ramakrishan tenslotte een nieuw protocol waarbij doses van een homeopatisch medicijn dat zich richt op het aangestaste orgaan, worden afgewisseld met Carcinosin, een middel dat wordt gemaakt uit menselijk weefsel dat kankercellen bevat. Ook bedacht hij een nieuwe aanpak waarbij deze twee middelen in stelselmatig herhaalde ‘overmaat-dosering’ worden toegediend. Sinds Ramakrishan in 1994 met dit protocol begon, heeft hij naar eigen zeggen vooral goede resultaten geboekt bij patiënten met borstkanker, prostaatkanker en slokdarmkanker. Hoewel hij schat dat hij circa tachtig procent van de kankergevallen bij de duizenden patiënten die hij heeft