Hormoontherapie heeft niet alleen lichamelijke, maar ook geestelijke gevolgen. Hanny Roskamp | 136 mei 2011 Bio-identieke hormonen zijn hot. Oprah Winfrey gebruikt ze al om de menopauze te verslaan. De Amerikaanse actrice Susanne Somers schreef er een boek over, Ageless: The Naked Truth About Bioidentical Hormones. Daarin vertelt ze hoe hormonen haar redden van de lichamelijke veroudering. Ook steeds meer Nederlandse vrouwen bezoeken een arts die gespecialiseerd is in hormonen en komen terug met enthousiaste verhalen. Ze voelen zich weer jong, hun huid en haar stralen en hun libido is terug op datzelfde peil van hun jongere jaren. En dit allemaal dankzij een kleine dosis oestrogeen, een toefje progesteron en soms zelfs een beetje testosteron van bio-identieke kwaliteit, wat zo veel betekent als identiek aan wat er van nature in het lichaam voorkomt. De herkomst kan natuurlijk (plantaardig, dierlijk) zijn, maar dat hoeft niet. Het idee dat hormoonartsen promoten, is dat deze bio-identieke hormonen veiliger zijn dan kunstmatige hormonen. Dat bio-identieke hormonen effectief zijn in het bestrijden van overgangssymptomen, dat weten we wel. Hetzelfde geldt voor reguliere hormoontherapie. Maar potentieel kleven er dezelfde nadelen aan. We weten dat kunstmatige oestrogenen het risico van borstkanker vergroten en het is wetenschappelijk onderbouwd