Hoe blijven we optimistisch?

Met het overlijden van Peter R. de Vries verliest Nederland niet alleen een markante persoonlijkheid, maar ook een stukje vrijheid. Althans, zo voelt het voor veel mensen. De vrijheid om te zeggen wat je wilt en om op te staan tegen onrecht. Hoe blijven we optimistisch in zo’n wereld?

DOOR: DE REDACTIE

Na zoiets onrechtvaardigs als de moord op een journalist vragen zelfs optimisten zich af in wat voor land we leven. Het is de zoveelste aanslag op de rechtstaat en op het vrije woord. De ‘bananenmonarchie’ waar Pieter Omtzigt het onlangs over had, lijkt op steeds meer manieren gestalte te krijgen. Tegelijkertijd zien we dat zoveel landgenoten geraakt, verdrietig en boos zijn over de dood van ‘s lands bekendste misdaadverslaggever, en dat is – hoe wrang het nu ook klinkt – een goed teken. Want zonder die verontwaardiging worden we makke schapen die ‘alles’ voor lief nemen. En zover mag het nooit komen. Dat zou precies die ‘bended knee’ zijn, waar Peter R. de Vries zo allergisch voor was.

De verbondenheid van de mensen die deugen bloeit op, en misscchien nemen de collectieve daadkracht en moed ook iets toe. Dat is het minste wat we Peter R. de Vries verschuldigd zijn. Het is onze morele plicht, niet alleen om een ode te brengen aan zijn gevoel voor rechtvaardigheid, maar ook om optimistisch te blijven. Dat wil zeggen: niet alleen hopen, maar vooral streven naar een betere toekomst. Eentje waarin er steeds minder plaats is voor criminaliteit, gewetenloos gedrag en opkomende misdaad.

Voormalig woordvoerder Klaas Wilting zei het correct: het begint met die ‘rotjochies’ op straat, die later opgroeien tot criminelen. Omdat wij niet in staat zijn ze tijdig te corrigeren, ze naar behoren op te voeden, ze perspectief te bieden. Dat is iets waar we ook aandacht voor moeten hebben, zonder ze direct als ‘zielig’ te bestempelen. Want ‘zielig’ levert al snel de kwalificatie ‘niks aan te doen’ op en dat is precies het tegenovergestelde van wat er moet gebeuren. Alleen wijzen naar de uitkomsten van verwerpelijk gedrag en het niet aanpakken van grondoorzaken, is iets wat we ons niet langer kunnen veroorloven. Natuurlijk ligt hier een taak voor de overheid, voor de gemeente, voor de wijken. Maar ook voor jou, voor je buurman, voor de lerares op school. En voor iedere optimist die weet dat het beter kan.

We denken dat Peter R. de Vries het hier hartgrondig mee eens was geweest. Rust zacht, Peter.