\"De dag waarop een kind zich realiseert dat alle volwassenen imperfect zijn, wordt hij adolescent, de dag waarop hij ze vergeeft wordt hij volwassen en de dag waarop hij zichzelf vergeeft wordt hij wijs.\" Gastblog door Iteke Weeda. Er valt een onderscheid te maken tussen vrouwelijk yin-denken en mannelijk yang-denken, die elkaar in hun wezen versterken. Vanuit de vrouwelijke vorm, het associatieve circulaire denken, weten we dat schuld niet bestaat. Er is een volledige verbinding. De linkerhand kan niet als schuldige worden beschouwd van leed aan de rechterhand, we weten dat er één geest achter schuilgaat. Er is eenheid; we nemen allen deel aan de menselijke ervaring. ‘Iedere persoon die we afwijzen vormt een reflectie van dat deel in onszelf dat we verwerpen’, stelt Roy Martina. Bij de mannelijke vorm van denken, waarmee we in het Westen vooral vertrouwd zijn geraakt, maakt de beleving van eenheid plaats voor de beleving van afgescheidenheid en veelheid. Het betreft het lineaire oorzaak-gevolgdenken. Wat niet verklaard kan worden berust op toeval. Schuld is dan evenmin vanzelfsprekend aan de orde. Een bepaalde gebeurtenis leidt tot een specifiek effect, that’s it. Pas wanneer we de labels wenselijk en onwenselijk, goed en kwaad eraan hangen, leidt dit