Je hoort wel eens dat we de band met ons eten zijn kwijtgeraakt. Dat we niet meer weten wat we precies in onze mond stoppen: waar het vandaan komt, hoe het groeit en bloeit, wat er voor nodig is geweest om een gewas te krijgen van aan de boom tot op het bord. Dat hoort u ons niet bestrijden. We willen het juist verder doortrekken. Want dan is het minstens zo vreemd dat we zo weinig weten wat we in ons lichaam brengen wanneer we voor de keuze staan om te vaccineren. Dat is des te opvallend, omdat het vooral gaat om het lichaam van onze kinderen, al wanneer ze nog maar net ter wereld zijn gekomen. Dat lichaam – nog volop in ontwikkeling – is zo kwetsbaar, dat jonge ouders zich voortdurend zorgen maken over de juiste babyvoeding, over voldoende fruit en als ze wat groter zijn: niet te veel snoep. Maar wanneer het gaat over vaccinaties sluiten velen zich af. Misschien is het onderwerp afschrikwekkend complex. Misschien is de sociale druk te groot om af te wijken van wat ‘alle anderen’ doen. Misschien is het te lastig om kritisch te zijn bij een beladen thema, waar zoveel geloof