De Verenigde Staten besteden meer geld aan kernwapens dan op het hoogtepunt van de Koude Oorlog. Een onthutsende ontmaskering van een hernieuwde nucleaire wapenwedloop. DOOR HELEN CALDICOTT Stel je dit eens voor: de koude oorlog is voorbij. Een verstandige, jonge Amerikaanse president, gekozen in 1992, geeft blijk van een vooruitziende blik en vindt dat de tijd is aangebroken om de wereld van kernwapens te verlossen. Zes maanden na zijn benoeming vliegt hij naar Moskou en ontmoet daar een bereidwillige Russische president, die ermee instemt een verdrag te tekenen om de Russische en Amerikaanse kernwapens binnen vijf jaar te verwijderen. De regeringen van Frankrijk, China, Engeland en Israël volgen hun voorbeeld. India en Pakistan kiezen ervoor geen kernwapens te ontwikkelen, al stonden ze wel op het punt dat te gaan doen. De internationale gemeenschap verleent aan de Verenigde Naties de macht en de financiële middelen om proliferatie van kernwapens te voorkomen. In de vijf jaar daarna worden honderden tonnen dodelijk plutonium verwijderd uit het totale mondiale aantal van 52.972 kernwapens. Door de grandioze opluchting, dat de wereld spoedig bevrijd zal zijn van de dreiging van onmiddellijke vernietiging, komt er vaart in de internationale plannen en de internationale samenwerking ten aanzien van