Ouderwetse methoden effectiever tegen malaria dan insecticiden. Elbrich Fennema | 40 september/oktober 2001 issue Even leek het alsof malaria voorgoed de wereld uit geholpen kon worden toen DDT werd ontdekt. Maar de malariamug was ons te slim af. In plaats van uit te sterven, bleken ze in staat zich aan te passen. Ze \'leerden\' om bespoten oppervlakten te vermijden. Gevolg: een nieuwe uitbraak van malaria in tropische landen. En de schade was erger dan tevoren, omdat de traditionele methoden om de schade van de malariamug binnen de perken te houden - zoals door er met het aanleggen van waterwegen rekening mee te houden - waren verwaarloosd in de euforie over de successen van DDT. Het werd een middel dat de kwaal vooral erger maakte. Daarom gaan er steeds meer stemmen op, dat we niet meer moeten werken aan de radicale uitroeiing van mug en ziekte. Die pogingen zijn volgens velen immers tot mislukken gedoemd. Het is verstandiger - en uiteindelijk effectiever - om naar manieren te zoeken om zodanig met de mug samen te leven, dat hij zo min mogelijk schade berokkent. Hoe dat kan, beschrijft V.P. Sharma in het Indiase nieuwsblad Down To Earth (mei 2001). Sharma is consultant