Waarom het vermogen om te vergeten essentieel is om herinneringen levend te houden. Het is u vast wel eens overkomen. Een goede vriend haalt warme herinneringen op over die ene zomerdag, gezellig samen op het terras, waarop u besloot toch maar voor dat veel te dure droomhuis te gaan. Prachtig, alleen: u weet er niets meer van. Maar die keer dat u zo’n ruzie had toen de ander die eetafspraak was vergeten, is nooit uit uw hoofd verwenen. Hoe komt het toch dat het geheugen ons zo vaak in de steek laat bij het naar boven halen van herinneringen van bijzondere momenten en blijft het ons lastigvallen met dingen die we het liefst waren vergeten? En waarom laat het geheugen ons steeds meer in de steek als we ouder worden? Dát het geheugen ons in de steek laat, is onbetwist. Hoe ouder we worden, hoe meer ziekten als Alzheimer en dementie ons teisteren. Daarmee wordt ook de groep mensen die ermee wordt geconfronteerd – als patiënt of verzorger – steeds groter. De vergrijzing zorgt in Nederland de komende vier jaar zelfs voor een verdubbeling van het aantal 65-plussers. Daarom is het verrassend hoe weinig we nog van dat geheugen afweten.