Wat moderne vrouwen van een godin uit de Griekse Oudheid kunnen leren om de wereld te veranderen. Het is een frisse herfstochtend in 1974. De gehoorzaal van het New York Hilton is afgeladen vol en over enkele ogenblikken zal ik een conferentie openen over gelijke rechten voor vrouwen op de werkplek. De tv-ploegen staan al opgesteld. Ik haal diep adem terwijl ik het podium op loop, in de wetenschap dat we op het punt staan geschiedenis te schrijven. In de vier daaropvolgende uren stel ik pionierende vrouwen voor die de seksebarrière hebben doorbroken door deel te nemen aan het Amerikaanse ruimteprogramma, Witte Huis-briefings bij te wonen of wereldwijd verslag te doen vanuit brandhaarden en oorlogsgebieden. Aan het eind van de dag zijn de deelnemers in de zaal koortsachtig aan het netwerken, terwijl steeds weer de mantra klinkt die hun activisme nog jaren zal ondersteunen: ‘Samen kunnen we alles bereiken.’ Een generatie later is de beweging breder geworden en lopen de verhalen uiteen. Bij deze derde feministische golf gaat het er niet meer om door het glazen plafond heen te breken, maar om iedereen mee te nemen. De focus ligt niet meer op de overwinningen en successen van de individuele vrouw,