Sport wordt nauwelijks meer beschouwd als een vorm van morele opvoeding. Maar in een van misdaad vergeven getto van Los Angeles wordt jonge bendeleden op het sportveld geleerd hoe ze zich op straat als een heer moeten gedragen. Met dank aan cricket. DOOR EDWARD SMITH Vroeger werd sport beschouwd als een beschavende kracht. In de Victoriaanse tijd moest sport leiderschap, teamgeest en beschaving bijbrengen. Wie zich niet als een heer gedroeg, of wie vals speelde, werd als een verrader beschouwd. In zekere zin was hij dat ook: Groot-Brittannië had eerlijke ambtenaren nodig voor haar wereldrijk en de sport werd uitgevonden om daarvoor te zorgen. Wie een loopje nam met de regels, schoot zijn doel voorbij. Het draaide bij sport om eergevoel en plichtsbesef, en winnen zonder die twee zaken was helemaal geen winnen. De huidige sporters verdienen geld - vaak veel geld. Sport is een echte carrière: een doel op zichzelf, niet een methode om een beter mens te worden. Sport is, net als de advocatuur en de geneeskunde, een vrij beroep. Maar door de retoriek van de beroepssport is de morele doelstelling van de sport afgekalfd. Sport wordt nu gezien als vermaak - en voor vermaak geldt, binnen de