DOOR : LISA BORTOLOTTI   In een inmiddels beroemd experiment legden psychologen Richard E. Nisbett en Timothy Wilson van de Universiteit van Michigan een rij spullen neer (bijvoorbeeld sokken) en vroegen mensen om er één te kiezen. De deelnemers kozen meestal voor een artikel dat rechts van ze lag. Maar als de psychologen hen vroegen waarom ze juist dat artikel hadden gekozen, noemden ze nooit de plaatsing. In plaats daarvan benoemden ze eigenschappen zoals een betere textuur of kleur, zelfs als alle sokken identiek waren. Deze mensen confabuleerden. Omdat ze niet wisten welke factoren bijdroegen aan hun keuze, verzonnen ze een verklaring die niet gebaseerd was op feiten of bewijs. In plaats daarvan benoemden ze plausibele redenen waarom ze hun keuze hadden kunnen maken.   Dit soort gedrag wordt niet alleen gezien in experimenten. Ook in ons normale leven proberen we vaak oprecht onze keuzes uit te leggen, zelfs als we eigenlijk niet weten op welke feiten we onze keuze baseerden. Als we dan een uitleg bieden, stellen we geloofwaardige argumenten voor waarmee we onze keuze onderbouwen.   Stelt u zich voor: een groep mensen heeft twee kandidaten overgehouden na een sollicitatieronde. Vervolgens beoordelen ze het cv en gedrag in