Gastblog door Kees Klomp De laatste dagen van het jaar – de donkere dagen rond de Kerst – zijn traditioneel een moment van bezinning. Tussen de sierlijk gedekte tafel en de cadeaus onder de kerstboom door, staan we stil bij de mensen die op hetzelfde weinig te eten hebben en niets te vieren. Ik word altijd een beetje opstandig van dit gelegenheidsengagement. Vandaar een ietwat boze eindejaarblog. Wat je mening over de Occupy beweging ook moge zijn; het feit dat er – internationaal – een groep mensen is opgestaan om hun onvrede over het huidige, kapitalistische systeem kenbaar en openbaar te maken, maakt 2011 sowieso tot een memorabel jaar. Wat mij betreft zal 2011 de boeken ingaan als het jaar waarin het prille begin van een fundamentele socio-economische omslag gestalte kreeg. Het vervolg van deze omslag zal niet de vorm van een korte-termijn collectieve revolutie aannemen, maar van een lange-termijn individuele transformatie. Naar mijn bescheiden mening heeft de Occupy-beweging slechts een symbolische functie. De wereld gaat écht niet ingrijpend veranderen of verbeteren door het protesteren en kamperen van de kleine groep activisten. Daar is veel meer voor nodig. Dat maakt Occupy echter niet minder relevant. De kritiek en de opstand