Een ongevaccineerde aan het woord

Lezer Cees Mul deelt via een ingezonden brief zijn kijk op niet-gevaccineerd zijn. Met logica en optimisme komt hij een heel eind, zonder anderen te willen overtuigen. Respect voor ieders mening staat wat hem betreft voorop.

DOOR: CEES MUL

‘Ik ben een van de “ongevaccineerden”. Een van de mensen waarop nog ingepraat moet worden. Omdat ze niet begrijpen waarom ze een vaccinatie moeten halen of misschien omdat ze de Nederlandse taal niet beheersen. Misschien zijn ze om te kopen met een premie van 50 euro. Op deze neerbuigende manier worden ongevaccineerden vaak bejegend. De meeste “vaccin weigeraars” die ik ken, hebben heel goed onderbouwde redenen om niet mee te doen aan het vaccinatieschema. Misschien zou het een idee zijn om eens te luisteren naar deze drijfveren in plaats van drammen totdat ook de laatste ongevaccineerde de spuit in de arm heeft?

Drie redenen

Mijn persoonlijke redenen kan ik uitleggen. Dat kan per individu natuurlijk anders zijn.

Ten eerste heb ik in december 2020 een COVID-infectie doorgemaakt. Dat was nog ruim voor de introductie van de vaccins. Griepachtige verschijnselen, een paar dagen koorts en een aantal maanden verlies van reuk en smaak. Gevoelsmatig dacht ik toen al natuurlijke immuniteit te hebben opgebouwd. In de eerste helft van 2021 werd al een aantal studies gepubliceerd die concludeerden dat natuurlijke immuniteit minimaal de bescherming biedt die vaccinaties bieden. Op dat moment hebben we besloten om eerst eens de kat uit de boom te kijken ten aanzien van de vaccins. Later is dit in veel meer studies bevestigd en nu ondersteunt ook het RIVM deze conclusie. Om een of andere merkwaardige reden wil men ons echter nog steeds vaccineren.

Ten tweede: de risico-inschatting op ernstig ziekteverloop. Toen de eerste beelden vanuit China doorkwamen (februari/maart 2020) was de paniek begrijpelijk. Mensen in isolatiepakken, lockdowns, armageddon naderde. De lockdown-reactie in Nederland en de rest van de wereld was begrijpelijk. Ondertussen weten we beter, en is duidelijk dat een klein percentage een groter risico loopt op ernstig ziekteverloop, opname op ic of zelfs overlijden. Mensen met onderliggende kwalen en/of overgewicht zijn oververtegenwoordigd in de ziekenhuizen. Voor gezonde mensen met een goedwerkend immuunsysteem is het risico klein, astronomisch klein zelfs. Niemand weet het exact omdat het aantal geregistreerde positieve tests een klein onderdeel is van het totaal aantal besmette mensen (ook omdat een besmetting asymptomatisch kan zijn). De oorspronkelijke gegevens van een IFR (“Infection Fatality Rate”) van 2-3 procent waren schromelijk overdreven. Het is honderden malen kleiner. Veel mensen denken dat ze een kans van 50-60 procent lopen om door een COVID-infectie in het ziekenhuis te belanden. Deze angst is aangewakkerd door alarmerende berichtgeving van de overheid. De media hebben hier te weinig kritiek op gehad.

Als derde punt is er de twijfel over de werkzaamheid van de vaccins, en het heilige geloof dat vaccinatie onze uitweg is uit de pandemie. Vanaf dag één was duidelijk dat alles op het vaccinatie-paard werd gezet. Jammer, want dit soort virussen muteert nu eenmaal. Bovendien is het Pfizervaccin in 108 dagen door de certificering gehaald, waarna op volle snelheid een groot deel van de wereldbevolking ermee is ingeënt. Er valt veel aan te merken op het certificeringsproces, het gaat te ver om hier in details te treden. Het gros van de mensen heeft blijkbaar een onbegrensd vertrouwen in big pharma, terwijl niemand iets kan zeggen over de langetermijneffecten van deze vaccins, die (Pfizer en Moderna) bovendien ook nog eens op mRNA-technieken zijn gebaseerd. Na verloop van tijd bleek dat de vaccins weinig tot geen effect hebben op mensen met een verzwakt immuunsysteem (die een groot risico lopen op een serieus verloop van een COVID-infectie), en dat de vaccins relatief snel hun effect verliezen, vooral bij ouderen. Bovendien valt het effect van de vaccins grotendeels weg zodra er mutaties om de hoek komen kijken, zoals we nu met de omikronvariant zien. En virussen muteren nu eenmaal. Een viroloog die daardoor wordt verrast is de titel “viroloog” niet waard. Dus juist voor de “kwetsbare” groepen werken de vaccins – zacht gezegd – matig. Deze vaccinatiewoede heeft er toe geleid dat in Nederland alternatieve, langetermijnoplossingen niet serieus zijn overwogen. Bijvoorbeeld flexibel uitbreiden van zorg met specifieke locaties voor noodopvang. De booster-gekte die nu is losgebroken is helemaal onbegrijpelijk. Ondertussen is gebleken dat omikron zich niets aantrekt van dubbele vaccinaties en boosters (met hetzelfde vaccin!), maar de boostergekte houdt aan. Mensen staan er zelfs voor in de rij. Maar we blijven maatregelen invoeren alsof gevaccineerden “veiliger” zijn dan ongevaccineerden, zelfs zonder verschil te maken met mensen die al een infectie hebben doorlopen.’

De combinatie van bovenstaande redenen is voor al mij voldoende om af te zien van het accepteren van een medische handeling. Nederland is niet erg goed in het leveren van gedetailleerde statistieken. Maar gelukkig zijn er andere landen (Engeland en Israël bijvoorbeeld) die meer inzicht bieden in de daadwerkelijke situatie en waarop ik mijn mening gestoeld heb.

Andere zaken

Maar dan zijn er nog wat andere zaken die opvallen, en waar meer aandacht aan besteed zou moeten worden, die ook nog een rol spelen in mijn besluitvorming.

Het effect van de vaccins op de diverse leeftijdsgroepen is nog niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat er in Nederland (en waarschijnlijk ook in andere landen) sprake is van oversterfte, vooral onder ouderen. Waardoor dit wordt veroorzaakt is onbekend. Zolang er geen onderzoek naar wordt gedaan blijft het gissen. In december 2021 ging het om 3500 extra sterfgevallen. Dat is aanzienlijk, ongeveer 40 procent boven verwachting. Dat er een verband bestaat tussen de oversterfte en de pandemie is duidelijk. Wat precies de oorzaak is zou veel aandacht verdienen van de overheid. Tot nu toe blijft het oorverdovend stil.

Een groot deel van de overheidsmaatregelen ontbeert elke vorm van logica. Het is onmogelijk om een griepvirus buiten een land te houden. Zelfs Nieuw Zeeland is dit niet gelukt. Laat staan dat een virus buiten Nederland zou kunnen worden gehouden. Grenzen sluiten tussen Nederland en België is lachwekkend, ik heb het zelf gezien in mei 2020. Bij het drielanden punt dat wij toen bezochten was de situatie ronduit komisch. 2 fietsers vanuit België stuitten op een bord waardoor ze Nederland niet in konden. 2 stappen opzij waren ze in Duitsland en ze konden eenvoudig om het bord heenstappen. Mondmaskers, handenwassen zijn allemaal discutabel. Ventilatie werd in eerste instantie weggelachen door de experts en blijkt uiteindelijk toch erkend te zijn door OMT. Maar het ergste bij-effect van de lockdowns -afgekondigd door ambtenaren met veilige overheidsbaantjes- is dat kleine ondernemers tot wanhoop zijn gedreven. Of misschien hebben de jongeren er nog wel meer onder geleden. Velen zijn kostbare jaren van studietijd en plezier afgenomen. De winst in QALY’s in het redden van levens van ouderen en zwakkeren staat niet in verhouding tot de aangerichte schade. Immuun systemen van met name kinderen zijn gecompromitteerd door het gebrek aan blootstelling aan prikkels vanwege de lockdowns. Dan heb ik nog niet eens de avondklok genoemd.

De manier waarop De Jonge het nodig vond om ongevaccineerden aan te spreken, de manier waarop andersdenkenden worden bejegend, het blinde vertrouwen in overheidsinformatie. Hoe makkelijk mensen zich laten manipuleren in een situatie waar bepaalde groepen geweigerd worden in openbare gelegenheden. Het heeft allemaal niet geholpen om mij in de richting van vaccinatie te duwen. Integendeel. De tegenstanders van de overheidsmaatregelen die ik ken, zijn over het algemeen weldenkende mensen, maar in de media worden ‘we’ afgedaan als antivaxers. Onterecht, de meesten zijn zelfs niet tegen dit specifieke vaccin, maar wel tegen massavaccinatie, zeker als die verplicht is, maar worden afgeschilderd als asocialen die de zorg in gevaar brengen. Die argumenten zijn hierboven al ontkracht.

Het niet proportionele geweld dat wordt gebruikt tijdens anti-Covid-protesten is schandalig en hoort niet thuis in een democratisch land. Ik ben zelf bij een demonstratie in Utrecht geweest, en de meeste agressiviteit werd tentoongespreid door ME-busjes in vol ornaat. De sfeer tussen de mensen was meer hippie-achtig dan gewelddadig.

Tenslotte

Het OMT heeft in Nederland een veel te grote rol in de besluitvorming gekregen. Met een minister die over verstand beschikt, had het misschien zo’n vaart niet gelopen. Helaas hadden we Hugo de Jonge op die plek. Die heeft nog harder op de angst- en paniektrommel geslagen dan het OMT zelf. Teflon Rutte zelfde verhaal. De overheid heeft een op angst gebaseerde campagne gelanceerd, waarbij bevolkingsgroepen tegen elkaar zijn opgezet op een schandalige manier. Dat ging zelfs zover dat de groep ongevaccineerden als bron van alle kwaad werden aangemerkt. ‘Ze zullen allemaal in het ziekenhuis komen’, en ‘we weten ze te vinden’, ‘het is een epidemie van de ongevaccineerden’. ‘Nonsensicaal gezwets’ zou mijn oude wiskundeleraar zeggen. Maar de mainstream media hebben het allemaal klakkeloos gepubliceerd. Kritische vragen waren zeldzaam of compleet afwezig. Ik had nooit van mezelf verwacht dat ik zo radicaal tegen dit soort autoriteiten zou ingaan, maar ik kan niet meer aanzien hoe de bevolking wordt gemanipuleerd.

We hopen nu maar dat de overheid langzamerhand gaat inzien dat de enige manier om de cirkel van lockdowns en andere maatregelen te doorbreken is om zo snel mogelijk terug naar normaal te gaan. Spanje lijkt op weg om het goede voorbeeld te geven, Ierland ook. De nieuwe minister van volksgezondheid, Ernst Kuipers lijkt ook in te zien dat de huidige strategie niet op langere termijn is vol te houden. Het is ‘schieten met een kanon op een mug’. De voortekenen lijken gunstig en ik blijf een optimist, maar er zijn nog veel stappen te gaan.